Jestem wreszcie:)

Jesteśmy Kochani:) Wreszcie mam chwilkę żeby na spokojnie usiąść – choć nie wiem ile ta chwilka potrwa ;) Mój mąż bardzo obrazowo opisał co się u nas dzieje he he he i oczywiście musiał dodać swoje trzy grosze:) W skrócie co się działo:

W poniedziałek 18 stycznia byłam na wizycie kontrolnej w poradni neonatologicznej w naszym szpitalu ze względu na utrzymującą się żółtaczkę. Pobrali krew Karolkowi następnego dnia zadzwoniła lekarka oznajmiając iż poziom bilirubiny wynosi 273, co podlega pod leczenie szpitalne. Byłam w szoku… nie spodziewałam się takiego obrotu spraw. No ale trudno wieczorem udaliśmy się na izbę przyjęć. Pobrali posiew moczu w którym wykryli bakterie i włączyli antybiotyk. Dzień w dzień Karolek leżał pod lampami. Na szczęście byłam sama na Sali więc lampę miałam cały czas do dyspozycji. Karolek był ze mną cały czas, w sumie sama obsługiwałam inkubator i lampy. W sumie Mały spędził w tym ponad 50 godzin… Powiem Wam, że tego pierwszego wieczoru jak go podpięli do kroplówki, założyli okulary i położyli w inkubatorze pod lampami to nie mogłam się opanować żeby nie wyć… Widok był naprawdę przejmujący – żadna matka nie chciałaby widzieć swojego dziecka w takich okolicznościach. Na szczęście po 12 w nocy mogłam go wziąć do siebie do łóżka. Inkubator zawsze mi się kojarzył z bardzo ciężkimi przypadkami gdzie dzieci walczą o życie, i ten widok mnie załamał mimo, że tu sprawa była mniej niebezpieczna. Ale później już się opatrzyłam wdrożyłam i było lepiej. Wyszliśmy w zeszłą środę po 9 dniach spędzonych w szpitalu. To niesamowite jak po tym czasie nie mogłam napatrzeć się na nasze dywany, mele itp…tak przytulnie!! Hi hi hi hi hi  nie dziwcie się – po tylu dniach spędzonych w szpitalnym pokoju nie mogło być inaczej :)

Niestety ostatni dzień i noc była dla mnie koszmarem…Może kiedys wspominałam, że przy Adasiu miałam problemy z zastojami mleka w piersiach. To nie były sporadyczne przypadki, ale faktycznie raz jedna pierś raz druga, z jednodniowymi przerwami. To był koszmar i to jest to co mi spędzało sen z powiek przed tym porodem. Pierwszy miesiąc super, dwa dni przed wyjściem teraz ze szpitala dostałam zastoju w lewej piersi…no ok., karolek jakoś to ściągnął, na drugi dzień zrobił się w drugiej, z którą nie umiałam sobie poradzić, a ostatniej nocy doszła druga pierś…. Obie w jednym czasie… to był koszmar – siedziałam i wyłam. Serio! Karolek też wył bo mu nie leciało. Pół nocy przepłakałam. Dopiero przedwczoraj całkiem mi to pościągał… Ale co żeśmy się namęczyli to nasze. Ech straszne to dziadostwo. Że też muszą się takie rzeczy robić.

Na szczęście jest po wszystkim. Trochę niespokojna jestem, bo mały zaczął po wyjściu ze szpitala strasznie furczeć. W nosku coś, ale kataru nie ma, przy czyszczeniu nic nie wychodzi, do tego trochę pokasłuje. Byliśmy u lekarza, na szczęście osłuchowo czysto i więc pojęcia nie mam z czego to. Choć przypuszczam, że to wpływ wysuszenia noska w szpitalu. Trzymajcie kciuki żeby nic się z tego więcej nie wykluło.

A Adaśko? Cudny jest, chociaż daje nam czasem w kość. Cwaniak mały. Wczoraj byliśmy na spacerze nad stawem. Mały właził na pień ściętego drzewa i kazał sobie zdjęcia robić. Potem pobiegł w stronę wody i wołał:
- Wodom bawić się!

Mama moja go złapała i mówi:

- Nie wolno bo byś wpadł do wody, utopił się i co by mamusia miała?

Na to mój syn odpowiedział prosto:

- Zdjęcie by miała mamusia!

Rozłożył nas na łopatki :) Kocha Karolka to widać, zazdrości bardzo nie okazuje, buziaczki daje, przytula i pilnuje – wzorowy starszy brat…zobaczymy jak długo ;) hi hi hi hi

Kochani przepraszam że tak długo milczałam – ale ciągle coś i tą notkę piszałam chyba prze 2 dni na raty :) ale jest gotowa:) Jeszcze parę foteczek wrzucam. Ściskam Was mocno. Trzymajcie kciuki za Karolka, bo męczymy się oboje z „tym czymś”.

Wakacje w gorącym klimacie z wyżywieniem all inclusive ;)

Cwaniaczek nasz:)

Kalolek ;)

Starszy braciszek w akcji :)

Adaś, pilnować Kalolka !