Zły dzień...

I to bardzo.... Doła mam jak nie wiem... Hormony szaleją, co chwile wyję do księżyca... Do tego Syn mój ukochany dobijał dziś mnie swoimi foszkami. Jakby nie od dziś był - wyje o byle co, płaczem próbuje wymuszać, przegadać nie idzie, z głupotki płacze jakby mu się jakaś krzywda działa... Nie wiem co go ugryzło. Na zęba zwalić średnio mogę bo ostatnie dni przy gorączce i wyrzynającej się trójce był spokojniejszy. A i inne zmartwienie mam... Nie wiem ja oduczyć go popychania... upatrzył sobie Madziulę od Gosiaczka i z byle czego to tu to tam ją popchnie... Tylko ona tak na niego działa. Fakt faktem ona kiedyś też mu przyłożyła....on nie był jej dłużny i im tak zostało. Ale ten Adaś to bez powodu, rzadko przejdzie obok niej żeby jej nie popchnąć...wczoraj jak na kawcię wpadli to biedna tez parę razy niefortunnie wylądowała przez niego. Krzyk nie działa, prośby, tłumaczenia też nie....Sam się popłacze, przeprosi a za 5 minut znowu to samo... Ostatnio to z Gosią się śmiałyśmy, że oni tak się leją wzajemnie, że pewnie kiedyś małżeństwem zostaną.... :) To taka weselsza wstawka, ale nie do śmiechu mi jakoś... Może to z zazdrości, bo Madziula to taka przylepka ciągle na tym moim Adiku wisi, albo się do mnie przytula i może dlatego ją tak zapamiętał...nie wiem... Ja to myśląc o tym wszystkim to się zastanawiam, że chyba na nieodpowiednim miejscu jestem...jak poradzę sobie z dwójką dzieci, jak z jednym nie umiem dać rady...:( także stąd ten dół....